نقطه محوری یا همان نقطه پیوت (Pivot Point) یک اندیکاتور تحلیل تکنیکال یا محاسبات است که برای تعیین روند کلی بازار در بازه های زمانی مختلف استفاده می شود.
پیوت صرفاً میانگین بالا و پایین روزانه و قیمت بسته شدن روز معاملاتی قبلی است. اگر در روز بعد، معاملات بالای نقطه پیوت انجام شود نشان‌دهنده احساسات صعودی معامله گران و بازار است. در حالی که معاملات زیر نقطه پیوت نشان از احساسات نزولی بازار دارد.
نقطه پیوت مبنای این اندیکاتور است، اما شامل سایر سطوح حمایت و مقاومت نیز می شود که بر اساس محاسبه نقطه پیوت پیش بینی می شوند. همه این سطوح به معامله گران کمک می کند تا ببینند قیمت کجا می تواند حمایت یا مقاومت را تجربه کند. اگر قیمت در این سطوح حرکت کند، به معامله‌گر نشان می‌دهد که قیمت در آن جهت روند دارد.
نکات کلیدی:
- نقطه پیوت یک اندیکاتور تکنیکال روزانه است که برای شناسایی روندها و معکوس‌ها عمدتاً در بازارهای سهام، کالاها و فارکس استفاده میشود.
- نقاط پیوت برای تعیین سطوحی محاسبه می‌شوند که در آن احساسات بازار می‌تواند از صعودی به نزولی تغییر کند و بالعکس.
- معامله گران روزانه نقاط پیوتی را برای تعیین سطوح ورود، حد ضرر و حد سود محاسبه می کنند.
نحوه محاسبه نقاط پیوت
اندیکاتور نقطه پیوت را می توان به نمودار اضافه کرد و سطوح به طور خودکار محاسبه و نشان داده می شوند. در اینجا نحوه محاسبه آنها آورده شده است، با توجه به اینکه نقاط پیوت عمدتاً توسط معامله گران روزانه استفاده می شود، سطوح بر اساس قیمت های بالا، پایین و بسته شدن روز معاملاتی قبلی درنظر گرفته میشود.
به عنوان مثال اگر صبح چهارشنبه قصد شروع کار را دارید، از قیمت های بالا، پایین و بسته شدن روز سه شنبه برای ایجاد سطوح نقطه پیوت برای روز معاملاتی خود استفاده کنید.
- پس از بسته شدن بازار، یا قبل از باز شدن در روز بعد، قیمت های بالا و پایین روز و همچنین قیمت بسته شدن آخرین روز معاملاتی قبلی را بیابید.
- مقادیر قیمت بالا، پایین و بسته شدن را جمع کنید و بر سه تقسیم کنید.
- این قیمت را در نمودار با حرف P مشخص کنید.
- هنگامی که مقدار P مشخص شد، حمایت اول (S1)، حمایت دوم (S2)، مقاومت اول (R1) و مقاومت دوم (R2) را محاسبه کنید. قیمت های بالا و پایین در این محاسبات مربوط به روز معاملاتی قبلی است.
نقاط پیوت به شما چه می گوید؟
نقاط پیوت یک اندیکاتور روزانه برای معاملات آتی، کالاها و سهام هستند. این اندیکاتور برخلاف میانگین های متحرک یا نوسانگرها، ثابت است و در طول روز در قیمت های یکسان باقی می مانند. این بدان معنی است که معامله گران می توانند از سطوح برای برنامه ریزی معاملات خود از قبل استفاده کنند.
برای مثال، معامله‌گران می‌دانند که اگر قیمت به زیر نقطه پیوت سقوط کند، احتمالاً تا پایان سشن معاملاتی پایین تر نیز میرود. برعکس، اگر قیمت بالاتر از نقطه پیوت باشد، معامله‌گران خرید خواهند کرد. نقاط حمایت و مقاومت مشخص شده با این اندیکاتور می توانند به عنوان قیمت های هدف برای چنین معاملاتی و همچنین سطوح حد ضرر استفاده شوند.
ترکیب نقاط پیوت با سایر اندیکاتورهای روند، رویه رایج معامله گران است. یک نقطه پیوت که با میانگین متحرک 50 دوره ای یا 200 دوره ای (MA) یا فیبوناچی گسترشی (Extention) همپوشانی یا همگرایی دارد، به سطح حمایت یا مقاومت قوی تری تبدیل می شود.
تفاوت نقاط پیوت و فیبوناچی اصلاحی (Retracement)
نقاط پیوت و فیبوناچی اصلاحی یا گسترشی هر دو خطوط افقی را برای علامت گذاری مناطق حمایت و مقاومت بالقوه ترسیم می کنند. اندیکاتور فیبوناچی به این دلیل مفید است که می توان آن را بین هر دو نقطه قیمت مهم مانند یک قیمت بالا و یک قیمت پایین ترسیم کرد. سپس سطوح بین آن دو نقطه را ایجاد می کند.
بنابراین، سطوح فیبوناچی اصلاحی یا گسترشی را می توان با اتصال هر نقطه قیمتی در نمودار ایجاد کرد. پس از انتخاب سطوح، خطوط در درصدهایی از محدوده قیمت انتخاب شده ترسیم می شوند.
در مقابل، نقاط پیوت از درصد استفاده نمی کنند و بر اساس اعداد ثابت تنظیم شده هستند: قیمت های بالا، پایین و بسته شدن روز قبل.
محدودیت های نقاط پیوت
نقاط پیوت بر اساس یک محاسبه ساده به دست می آیند، در حالی که برای برخی از معامله‌گران کار می‌کنند، ممکن است برای دیگران مفید نباشد. هیچ اطمینانی وجود ندارد که قیمت در نمودار متوقف شود، معکوس شود یا حتی به سطوح ایجاد شده در نمودار برسد.
در مواقع دیگر که قیمت در یک سطح به جلو و عقب حرکت می کند. مانند همه اندیکاتورها، باید از این اندیکاتور نیز به عنوان یک تاییدیه اضافی استفاده کنید.
