دولت های فدرال و ایالتی، سازمان های بی شماری دارند که بازارها و شرکت های مالی را تنظیم و نظارت می کنند که به این سازمان های تنظیم کننده مالی یا (Financial Regulator) میگویند.

 

این سازمان‌ها هرکدام دارای طیف خاصی از وظایف و مسئولیت‌ها هستند که آنها را قادر می‌سازد تا زمانی که برای دستیابی به اهداف مشابه تلاش می‌کنند مستقل از یکدیگر عمل کنند.

اگرچه نظرات در مورد کارایی، اثربخشی و حتی نیاز به برخی از این آژانس ها متفاوت است، اما هر کدام با اهداف خاصی طراحی شده اند و به احتمال زیاد برای مدتی در دسترس خواهند بود. با در نظر گرفتن این موضوع، مقاله زیر مروری بر بسیاری از نهادهای نظارتی فعال در بخش مالی ایالات متحده است.

 

 

نکات کلیدی:

• نهادهای نظارتی یا همان Regulatory توسط دولت ها یا سایر سازمان ها برای نظارت بر عملکرد و عادلانه بودن بازارهای مالی و شرکت هایی که در فعالیت های مالی فعالیت می کنند، ایجاد می شوند.
• هدف مقررات، پیشگیری و بررسی تقلب، کارآمد و شفاف نگه داشتن بازارها و اطمینان از اینکه با مشتریان منصفانه و صادقانه رفتار می شود، است.
• چندین نهاد نظارتی مختلف از هیئت فدرال رزرو که بر بخش بانکداری تجاری نظارت دارد تا FINRA و SEC که بر کارگزاران و بورس‌ها نظارت می‌کنند، وجود دارد.

 

 

هیئت فدرال رزرو

هیئت فدرال رزرو (FRB) یکی از شناخته شده ترین نهادهای تنظیم کننده مالی است. به این ترتیب، “فدرال رزرو” اغلب به دلیل سقوط اقتصادی سرزنش می شود یا به دلیل تحریک اقتصاد منادی می شود. مسئول تأثیرگذاری بر پول، نقدینگی و شرایط کلی اعتبار است. ابزار اصلی آن برای اجرای سیاست پولی، عملیات بازار باز است که خرید و فروش اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده و اوراق بهادار آژانس فدرال را کنترل می کند. خرید و فروش می تواند تعداد ذخایر را تغییر دهد یا بر نرخ وجوه فدرال تأثیر بگذارد – نرخ بهره ای که موسسات سپرده گذاری با آن موجودی را یک شبه به سایر مؤسسات سپرده گذاری قرض می دهند. این هیئت همچنین بر سیستم بانکی نظارت دارد و آن را تنظیم می کند تا ثبات کلی سیستم مالی را فراهم کند. کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) اقدامات فدرال رزرو را تعیین می کند.

یکی از نقش های نظارتی کلیدی FRB، نظارت بر بخش بانکداری تجاری در ایالات متحده است. اکثر بانک های ملی باید عضو سیستم فدرال رزرو باشند. با این حال، آنها توسط دفتر کنترل ارز (OCC) تنظیم می شوند. فدرال رزرو بر بسیاری از مؤسسات بانکی بزرگ نظارت و تنظیم می کند زیرا تنظیم کننده فدرال برای شرکت های هلدینگ بانکی (BHC) است.

 

 

دفتر کنترل ارز

یکی از قدیمی‌ترین آژانس‌های فدرال، دفتر کنترل ارز (OCC) در سال 1863 توسط قانون پول ملی تأسیس شد. هدف اصلی آن نظارت، تنظیم و ارائه منشور به بانک‌های فعال در ایالات متحده برای اطمینان از سلامت است. از کل سیستم بانکی این نظارت بانک ها را قادر می سازد تا به رقابت پرداخته و خدمات بانکی و مالی کارآمد را ارائه دهند.

OCC یک دفتر مستقل در وزارت خزانه داری است. بیانیه مأموریت آن تأیید می کند که “اطمینان حاصل شود که بانک های ملی و انجمن های پس انداز فدرال به شیوه ای مطمئن و سالم عمل می کنند، دسترسی منصفانه به خدمات مالی، رفتار منصفانه با مشتریان، و رعایت قوانین و مقررات قابل اجرا را فراهم می کنند.”

 

 

 

شرکت بیمه سپرده فدرال

شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) توسط قانون گلس استیگال در سال 1933 ایجاد شد تا بیمه سپرده ها را برای تضمین ایمنی وجوهی که توسط سپرده گذاران در بانک ها نگهداری می شود، ارائه دهد. وظیفه آن محافظت از هر سپرده گذار تا سقف 250000 دلار است. این بیمه کاتالیزوری برای ایجاد FDIC، اداره بانک ها در طول رکود بزرگ دهه 1920 بود.

حساب های چک، حساب های پس انداز، سی دی ها و حساب های بازار پول معمولاً 100٪ تحت پوشش FDIC هستند. پوشش به حساب‌های بازنشستگی انفرادی (IRA) گسترش می‌یابد، اما فقط قسمت‌هایی که با نوع حساب‌های فهرست‌شده قبلی مطابقت دارند. حساب‌های مشترک، حساب‌های امانی قابل فسخ و غیرقابل برگشت، و طرح‌های مزایای کارکنان، و همچنین حساب‌های شرکتی، شراکتی و انجمنی غیرشرکتی تحت پوشش قرار می‌گیرند.

بیمه FDIC محصولاتی مانند صندوق های سرمایه گذاری مشترک، مستمری ها، بیمه نامه های عمر، سهام، یا اوراق قرضه را پوشش نمی دهد. محتویات صندوق های امانات نیز در پوشش FDIC گنجانده نشده است. چک های صندوق دار و حواله های صادر شده توسط بانک ورشکسته به طور کامل تحت پوشش FDIC قرار دارد.

 

 

دفتر نظارت بر صرفه جویی

دفتر نظارت بر صرفه جویی (OTS) در سال 1989 توسط وزارت خزانه داری از طریق قانون اصلاح، بازیابی و اجرای مؤسسات مالی در سال 1989 تأسیس شد. بودجه آن صرفاً توسط مؤسساتی که آن را تنظیم می کند تأمین می شود. OTS مشابه OCC بود با این تفاوت که انجمن های پس انداز فدرال را تنظیم می کرد که به عنوان صرفه جویی یا پس انداز و وام نیز شناخته می شود.

در سال 2011، OTS با آژانس های دیگری از جمله دفتر کنترل ارز، شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC)، هیئت حکام فدرال رزرو، و اداره حمایت مالی از مصرف کننده (CFPB) ادغام شد.

 

 

 

کمیسیون معاملات آتی کالا

کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) در سال 1974 به عنوان یک مرجع مستقل برای تنظیم قراردادهای آتی کالا و اختیار معامله و سایر بازارهای مشتقه مرتبط و فراهم کردن معاملات بازار رقابتی و کارآمد ایجاد شد. همچنین به دنبال محافظت از شرکت‌کنندگان در برابر دستکاری بازار، بررسی شیوه‌های تجاری سوء استفاده و تقلب، و حفظ فرآیندهای سیال برای تسویه حساب است.

CFTC از سال 1974 تکامل یافته است و در سال 2000، قانون نوسازی آتی کالا در سال 2000 به تصویب رسید. این امر با ایجاد یک فرآیند مشترک با کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) برای تنظیم معاملات آتی تک سهام، چشم انداز آژانس را تغییر داد.

 

 

 

سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی

سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی (FINRA) در سال 2007 از سلف خود، انجمن ملی فروشندگان اوراق بهادار (NASD) ایجاد شد. FINRA یک سازمان خود تنظیم کننده (SRO) در نظر گرفته می شود و در اصل به عنوان نتیجه قانون بورس اوراق بهادار در سال 1934 ایجاد شد.

FINRA بر تمام شرکت هایی که در تجارت اوراق بهادار با مردم هستند نظارت می کند. همچنین مسئول آموزش متخصصان خدمات مالی، نمایندگان صدور مجوز و آزمایش، و نظارت بر فرآیندهای میانجیگری و داوری برای اختلافات بین مشتریان و کارگزاران است.

 

 

رگولاتورهای بانک دولتی

رگولاتورهای بانک های دولتی مشابه OCC عمل می کنند، اما در سطح ایالتی برای بانک های دولتی. نظارت آنها در ارتباط با فدرال رزرو و FDIC کار می کند.

به عنوان مثال، در ایالت نیویورک، دپارتمان خدمات مالی (DFS) بر فعالیت‌های تقریباً 1500 بانکداری و سایر مؤسسات مالی در نیویورک با دارایی‌های بیش از 2.6 تریلیون دلار و بیش از 1800 شرکت بیمه با دارایی‌های بیش از 1800 شرکت نظارت و تنظیم می‌کند. 4.7 تریلیون دلار آنها شامل بیش از 130 شرکت بیمه عمر، 1168 شرکت بیمه اموال / تلفات، حدود 100 بیمه سلامت و سازمان مراقبت مدیریت شده، و بیش از 375000 دارنده مجوز بیمه فردی، 122 بانک دولتی، 80 شعبه خارجی، 10 آژانس خارجی، 17 اتحادیه اعتباری هستند. ، 13 آژانس رتبه بندی اعتباری، نزدیک به 400 شرکت خدمات مالی دارای مجوز، و بیش از 9455 ارائه دهنده و ارائه دهنده وام های رهنی.

 

 

 

رگولاتورهای بیمه دولتی

تنظیم‌کننده‌های ایالتی بر نحوه انجام تجارت صنعت بیمه در ایالت‌هایشان نظارت، بررسی و نظارت دارند. وظایف آنها شامل حمایت از مصرف کنندگان، انجام تحقیقات جنایی و اجرای اقدامات قانونی است. آنها همچنین مجوزها و گواهینامه های اختیاری را ارائه می دهند که متقاضیان را ملزم می کند جزئیات عملیات خود را ارائه دهند.

 

 

 

رگولاتورهای اوراق بهادار دولتی

این آژانس ها FINRA و SEC را برای مسائل مرتبط با مقررات در تجارت اوراق بهادار ایالت تقویت می کنند. آنها برای مشاوران سرمایه گذاری که ملزم به ثبت نام در SEC نیستند ثبت نام می کنند و اقدامات قانونی را با آن مشاوران اجرا می کنند.

 

 

 

 

کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)

SEC مستقل از دولت ایالات متحده عمل می کند و توسط قانون بورس اوراق بهادار در سال 1934 تأسیس شد. یکی از جامع ترین و قدرتمندترین آژانس ها، SEC قوانین فدرال اوراق بهادار را اجرا می کند و اکثر صنعت اوراق بهادار را تنظیم می کند. پوشش نظارتی آن شامل بازارهای سهام ایالات متحده، بازارهای اختیار معامله، و مبادلات اختیار معامله و همچنین سایر مبادلات الکترونیکی و سایر بازارهای اوراق بهادار الکترونیکی است. همچنین مشاوران سرمایه گذاری را که تحت پوشش سازمان های نظارتی دولتی نیستند، تنظیم می کند.

SEC از شش بخش و 24 دفتر تشکیل شده است. اهداف آنها تفسیر و انجام اقدامات اجرایی در مورد قوانین اوراق بهادار، صدور قوانین جدید، نظارت بر موسسات اوراق بهادار و هماهنگ کردن مقررات بین سطوح مختلف دولت است.

شش بخش و نقش های مربوط به آنها عبارتند از:

• بخش مالی شرکت: اطمینان حاصل می کند که اطلاعات با اهمیت (یعنی اطلاعات مربوط به چشم انداز مالی شرکت یا قیمت سهام) به سرمایه گذاران ارائه می شود. تا بتوانند تصمیمات سرمایه گذاری آگاهانه اتخاذ شود.
• بخش اجرا: مسئول اجرای مقررات SEC از طریق رسیدگی به پرونده ها و تعقیب دعاوی مدنی و رسیدگی اداری.
• بخش مدیریت سرمایه گذاری: شرکت های سرمایه گذاری، محصولات بیمه متغیر و مشاوران سرمایه گذاری ثبت شده در فدرال را تنظیم می کند.
• بخش تجزیه و تحلیل اقتصادی و ریسک: اقتصاد و تجزیه و تحلیل داده ها را در ماموریت اصلی SEC ادغام می کند.
• بخش تجارت و بازار: استانداردهایی را برای بازارهای منصفانه، منظم و کارآمد ایجاد و حفظ می کند.
• بخش امتحانات: برنامه آزمون ملی SEC را اجرا می کند.

 

SEC مجاز است فقط دعاوی مدنی را چه در دادگاه فدرال و چه در مقابل یک قاضی اداری مطرح کند. پرونده های جنایی تحت صلاحیت سازمان های مجری قانون در وزارت دادگستری قرار دارند. با این حال، SEC اغلب از نزدیک با چنین آژانس هایی برای ارائه شواهد و کمک به مراحل دادگاه همکاری می کند.

 

 

در انتها…

همه این سازمان های دولتی به دنبال تنظیم و حمایت از کسانی هستند که در صنایع مربوطه ای که تحت حاکمیت خود هستند، مشارکت دارند. مناطق تحت پوشش آنها اغلب با هم همپوشانی دارند. اما در حالی که سیاست های آنها ممکن است متفاوت باشد، آژانس های فدرال معمولا جایگزین سازمان های ایالتی می شوند. با این حال، این بدان معنا نیست که سازمان های دولتی قدرت کمتری دارند، زیرا مسئولیت ها و اختیارات آنها گسترده است.

درک مقررات صنعت بانکداری، اوراق بهادار و بیمه می تواند گیج کننده باشد. در حالی که اکثر مردم هرگز مستقیماً با این آژانس‌ها معامله نمی‌کنند، اما در برخی مواقع بر زندگی آنها تأثیر می‌گذارند. این امر به ویژه در مورد فدرال رزرو صدق می کند، که در تأثیرگذاری بر نقدینگی، نرخ های بهره و بازارهای اعتباری نقش قدرتمندی دارد.